De reis naar de Topdivisie van Protos Heren 1 onder begeleiding van Bernard Schoonbeek

Het prille begin

Juni 1993, La Place plein te Eindhoven. Het is zaterdagavond om een uurtje of 2 en ik heb afgesproken om de heren van het eerste herenteam van Protos te ontmoeten. Via de toenmalige vriendin van een huisgenoot van mij is het contact tot stand gekomen en het wordt tijd om spijkers met koppen te slaan. Protos zoekt een trainer, ik gaf training en ik wilde naar Utrecht gaan verhuizen omdat mijn toenmalige vriendin daar ging promoveren. Spijkers met koppen slaan gaat uiteraard heel erg gemakkelijk om een uurtje of 2 ’s nachts op het Hajraa Buitentoernooi (mijn oude club). Gelukkig konden een paar mensen zich de gesprekken van die nacht nog wel herinneren en de deal was done. USV Protos Heren 1 speelde 3e divisie (na 2 degradaties in 4 jaar), trainde 1 keer per week in sporthal Lunetten en 1 keer per week in sporthal OSG van der Vlist en speelde hun thuiswedstrijden in sporthal Hoog Catharijne. Het team bestond uit een aantal studenten en een aantal ex-studenten waarvan de oudste ruim 10 jaar ouder was dan ikzelf. Toen was de regel “wie lid is, mag lid blijven”. Dat alles veranderde geleidelijk toen Protos verhuisde naar het nieuwe sportcentrum Olympos. De sfeer bleef studentikoos, de feestjes waren toen nog bijna allemaal buiten de deur. Na een jaartje of 5 ben ik gestopt met één kampioenschap en bijbehorende promotie. “Zo leuk zou het nooit meer worden”, dacht ik toen nog.

 

De tweede fase

Inmiddels is het 2007 en speelt Protos in de nieuwe eerste divisie na een versnelde promotie door de invoering van de B-league (inmiddels hernoemd tot Topdivisie). Protos wil 3 keer in de week gaan trainen en ze zoeken hier nog een trainer voor. Na een avondje borrelen bij café Willem Slok met de toenmalige hoofdtrainer is alles geregeld. Een jaar later stopt Gerrit als hoofdtrainer en neem ik het stokje weer terug over van hem. In 2010 is het genoeg geweest; er is een nieuwe hoofdtrainer aangetrokken (ik kon hier geen tijd meer voor vrij maken) en die neemt zijn eigen assistent mee. Protos speelt nog steeds eerste divisie met een team dat al een paar jaar lang redelijk in tact gebleven is. Een hecht en gezellig team. “Zo leuk zal het nooit meer worden”, dacht ik toen nog.

 

Stap 3

Een maandagavond in Sporthal Olympos juni 2014. Sam, de zoon van een vriend van mij, heeft mij gevraagd om eens te komen praten en kijken bij Protos. Ik ben inmiddels terug uit het buitenland en ben langzaam weer iets aan het doen in het volleybal. Het eerste herenteam speelt inmiddels in de 3e divisie en heeft in 4 jaar tijd 5 trainers versleten. Ik ga in gedachten terug naar 1993 (ik ken de genoemde vriend van Hajraa waar wij toen beide speelden) en ga de tijdlijn af met de successen en (vooral) de verbetermogelijkheden. Het allergrootste succes is het succes van Protos; de sfeer is er eigenlijk alleen maar beter op geworden. De grootste verbeterpunten liggen toch eigenlijk in het ontbreken van een meerjarenplan. Sam vraagt of ik zin heb om weer terug te komen naar Protos. Ondanks dat mijn hart JAAAAAA schreeuwt, laat ik ook mijn hoofd spreken; een ezel stoot zich geen twee, uuhh, drie keer aan dezelfde steen. Uiteraard eerst thuis overleggen want tijd bij Protos is geen tijd thuis. Gelukkig beseft mijn vrouw (oud-lid van Protos en, NEEN, ik heb haar nooit getraind) hoe belangrijk dit voor mij is en zij gunt mij dit pleziertje. Aan de slag met het grootste verbeterpunt; het PLAN.

 

Het Plan

Het PLAN: Ik zeg tegen Sam dat ik het heel graag wil doen onder de voorwaarde dat ik de volledige technische staf van Heren 1 en heren 2 mag gaan opzetten. Protos moet ook trainers op gaan leiden en moet ervoor zorgen dat zeker ook de trainers/coaches de sfeer en de mentaliteit van Protos begrijpen en ermee om kunnen gaan; 5 trainers in 4 jaar bij heren 1 en eigenlijk geen coach bij heren 2 komt de continuïteit niet echt ten goede en gaat ten koste van je naam in de regio. Zo gezegd en zo gedaan.

Stap 1: Doelstelling: Heren 2 moet een stabiel derde divisie niveau hebben met een spelletje dat gelieerd is aan dat van heren 1 en Heren 1 moet een stabiel 2e divisie niveau krijgen. Er moet voldoende doorstroom zijn en de regels van een studentenvereniging moeten weer aangehaald worden. We gaan op zoek naar trainers en coaches die Protos kennen.

De doelstellingen worden ondergebracht in een driejarenplan. Het lukt om een oud-trainer/coach (Gerrit Harmsen) te strikken om de coaching te doen onder de voorwaarde dat hij Heren 1 mag doen, Jorad de Vries blijft trainer van Heren 1, Joris Pietersen (oud-speler van Heren 1) doet heren 2 met mij samen en ik ga heren 1 ook trainen. Aan het einde van jaar 1 wordt heren 1 kampioen en handhaaft heren 2 zich via p/d in de 3e divisie. Gerrit wil minder tijd aan trainen geven besteden dus ik ga heren 1 trainen, samen met Jorad en heren 1 coachen, samen met Gerrit. Heren 2 krijgt er een “nieuwe” trainer bij (ook een oud-speler van Protos); Martijn Schoemans. Beide teams handhaven zich op het nippertje met een fors aantal nieuwe spelers die we met moeite bij elkaar gevonden hebben. Aan het einde van jaar kiest Gerrit voor de muziek en begint Gerlof Verstoep als nieuwe en jonge trainer/coach. Gerlof is ook een oud-speler van Protos en ook hij kent de vereniging goed. Gerlof en Jorad doen één training, ik de andere en de coaching doen Gerlof en ikzelf. Bij heren 2 stopt Joris en gaat Martijn door. Het wordt lastig om een coach te vinden voor heren 2 maar gelukkig neemt de verenging steeds meer taken voor Heren 2 over.

Aan het einde van jaar drie (het einde van het eerste meerjarenplan) eindigt heren 1 netjes in de middenmoot en handhaaft heren 2 zich alweer op het randje. De vereniging herschrijft het meerjarenplan en maakt dit een onderdeel van het technisch beleid. In jaar 4 blijft de technische staf van heren 1, in tegenstelling tot de spelersgroep, onveranderd (!) en is Herman van den Brink (oud-speler van Cito en getrouwd met een oud-Protos speelster) inmiddels binnen als trainer/coach van Heren 2 en heeft Daphne Janssen (dames 1) de rol van tweede trainer overgenomen. Gerlof merkt dat een jong gezin, een opbloeiende carrière en het trainen/coachen van een team maar moeilijk samengaan waardoor hij veel wedstrijden moet laten schieten. Heren 1 wordt kampioen in de tweede divisie en promoveert naar de 1e divisie en wij kunnen op zoek naar een nieuwe jonge ambitieuze trainer.

De zoektocht naar een nieuwe Gerlof levert helaas niets op. We hebben meerdere trainers gesproken en gezien maar niemand past in het (financiële) plaatje. Ondertussen komt Jorad met een nieuwe oplossing: Vincent Henskens. Hij kent Vincent uit zijn tijd Taurus-tijd en ziet hem als complementair voor mijzelf. Dit klopt. In de tussentijd word ik door meerdere mensen (vaak onder het genot van een drankje) uitgedaagd om “gewoon weer hoofdcoach te worden”. Aangezien het niet lukt om een ander te vinden, doe ik dit graag.

Het ene jaar in de eerste divisie is bijna hetzelfde als de betere jaren op een lager niveau; een aarzelend begin gevolgd door een hele sterke periode. Hierna de tentamen-dip in januari/februari en een fatsoenlijk einde. We eindigen als 2e en mogen promoveren. Dit is uiteraard een prestatie van formaat maar we zagen dit wel een beetje aankomen omdat we vrij goed voorbereid aan het seizoen begonnen. Wij hadden behoorlijk wat informatie van onze tegenstanders waar zij vrij weinig van ons wisten.

 

De top(divisie)

Na een zorgvuldige afweging besluiten we (heren 1, de TC en de vereniging USV Protos) de uitdaging aan te gaan. Uiteraard zijn er wederom de nodige veranderingen in het team maar dit jaar ook in de technische staf. Jorad is aan het einde van vorig seizoen vertrokken naar Zwitserland en zijn plaats is overgenomen door Marijn Rosier (speler van Cito), weliswaar niet heel jong maar wel erg leergierig en ambitieus als trainer. Bovendien is Bas Bloem toegevoegd aan de technische staf als ervaringsdeskundige en algemeen motivator. In de tussentijd zijn er ook gesprekken gaande met VVU (Volleybal Vereniging Utrecht) om tot meer samenwerking te komen. Dit heeft ertoe geleid dat we nu een derde gezamenlijke training hebben met Protos heren 1, de jongere talenten van VVU en talenten uit de regio. Deze training wordt gegeven door Remco Valkenburg, een oud-speler van (o.a.) VVU, jong oranje en Zevenhuizen. De trainingen van Remco zijn weer complementair aan de trainingen die op maandag en donderdag worden gegeven. Het begin gaat fantastisch en we staan in december 5e! Zoals wel verwacht gingen we daarna meer wedstrijden verliezen en na 16 wedstrijden staan we 9e. De doelstelling is om boven de degradatiestreep te eindigen; minstens 10e dus.

 

De beloning

Al deze plannenmakerij en de uitvoering hiervan heeft geleid tot een nominatie voor Utrechts sportcoach van het jaar 2019. Voor mij is dit een enorme beloning voor alle mensen die meegeholpen hebben om deze plannen uit te denken, uit te werken en uit te voeren in de afgelopen 5 ½ jaar. EN DIT ZIJN ER NOGAL WAT. Een opsomming (niet limitatief): 6 Protos besturen en 6 TC’s, ongeveer 42 spelers van heren 1, 12 trainers/coaches, 18 vrijwilligers per thuiswedstrijd, zeker 20 klankborden, SportUtrecht, VVU, alle sponsoren, mijn vrouw en kinderen, alle overige (oud-)Protos leden en iedereen die ik nog vergeten ben (nu is het toch limitatief). Op woensdag 12 februari 2020 was de uitreiking en mocht ik uit handen van Thijs van Es (algemeen directeur FC Utrecht) de prijs in ontvangst nemen. Een enorme eer en (nogmaals) een hele grote beloning voor iedereen.

 

De Toekomst

Reëel gezien is spelen in de Topdivisie het hoogst haalbare voor Protos, ook organisatorisch en financieel gezien. De doelstelling van het technisch beleidsplan een “stabiel 1e divisie niveau”. Protos is en blijft een Studenten Volleybal Vereniging en zal dus altijd een grote doorstroom van spelers houden. USV Protos kan en wil echter wel mee gaan werken aan het plan “Utrecht Eredivisie Herenvolleybal”. Sterker nog, USV Protos is daar een onmisbare schakel in. Hiervoor werken wij samen met VVU om dit verder uit te werken en op te zetten en ook hiervoor kunnen we alle hulp gebruiken.

Proost en nogmaals dank allemaal!